Pag naglalakad ako... usually, sa daan ako nakatingin. Hindi sa mga kasalubong ko. Blame it on fear of embarassment sa pagkakadapa.
Kanina, habang naglalakad galing parking... sa may 7/11... as usual... nakatingin ako sa dinadaanan ko.
Tapos biglang may mga naririnig akong gaggle of voices coming from my right... so wala lang... maingay lang sila like I am pag kasama ko mga kaibigan ko.
Tapos biglang nagregister sa akin na ako pala yung sinisigawan nila... "Ate! Ate! badminton tayo!"
Di ko nakilala agad kasi medyo against the light sila... na-weirduhan lang ako kasi kinakausap nila ako at niyaya ako magbadminton... tapos narealize ko... Ah! eto yung mga fresh grad na trainees sa office na nakalaro ko nung Sabado!
Tapos pagtingin ko... may mga raketa sila... ako naman tong inggiterang palaka "Magbabadminton kayo?!" (sad inggitera voice) Sila naman: "Oo! Tara! Sama ka!"
Tapos tingin ako sa oras kasi feeling makakasama talaga ako kahit wala naman akong sapatos at medyas na dala. 730pm. Tapos narealize ko ulit... "ay... hehe! Papasok pa lang ako eh!" PAKER!
Hahahhahahaha! habang papalayo ko sa kanila... narealize ko... "TAE! Ate tawag nila sa akin!?!"
I AM OLD... er NOW!
No comments:
Post a Comment